ตำแหน่ง ผู้ เล่น บาสเกตบอล: บาสเกตบอล ผู้เล่นออกนอกสนามและลูกบอลออกนอกสนาม - Siamsporttalk.Com

การเลี้ยงลูกระดับสูง คือ การเลี้ยงลูกโดยทุ่มลูกให้สูงระดับเหนือเอวขึ้นมา แต่ไม่ควรเกินหัวไหล่ จะทำให้ควบคุมทิศทางลูกบอลยาก ใช้กับการเคลื่อนที่ในทิศทางตรง เช่น การวิ่งเลี้ยงลูก ทำได้โดย 1. 1 ยืนในท่าทรงตัวแบบเท้านำเท้าตาม ให้ลำตัว ศีรษะโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย 1. 2 ใช้มือข้างที่ครอบครองลูกบอลข้างเดียวกดลูกบอลทุ่มลงกับพื้น โดยใช้ข้อมือกระดก ขึ้นกดลูกบอลติดต่อกัน เพื่อควบคุมทิศทางและความสูง ต่ำของลูกบอลด้วยนิ้วมือ ทั้ง 5 นิ้ว ให้ ลูกบอลกระดอนสูงระดับเอว แต่ไม่เกินระดับไหล่ 1. 3 ใช้มือบังคับลูกบอลเคลื่อนที่ไปในทิศทางที่ต้องการ 2. การเลี้ยงลูกระดับต่ำ คือ การเลี้ยงลูกโดยทุ่มลูกบอลต่ำกว่าเอวลงไป คือประมาณความสูงระดับเข่า ใช้สำหรับการเคลื่อนที่หลบหลีกคู่ต่อสู้หรือใช้เลี้ยงในพื้นที่แคบ อาจใช้การเคลื่อนที่โดยการก้าวเท้าตามกัน (Slide) การเลี้ยงระดับนี้จะควบคุมลูกได้ดี สามารถพาลูกไปกับตัวได้อย่างคล่องแคล่ว ทำได้โดย 2. 1 ยืนเตรียมพร้อมในลักษณะเท้านำเท้าตาม ย่อเข่าโดยโน้มตัวไปข้างหน้า ให้ศีรษะ และไหล่ ก้มต่ำลง ตามองไปข้างหน้า 2.

  1. หน้าที่ของแต่ละตำแหน่ง - บาสเกตบอลฮีโร่ [TH]
  2. เทคนิคการเล่นบาสเกตบอล - เรื่องบาสเกตบอลที่ต้องรู้

หน้าที่ของแต่ละตำแหน่ง - บาสเกตบอลฮีโร่ [TH]

โดยจะมีตำแหน่งอยู่ 5 ตำแหน่งดังนี้ 1. Point Guard 2. Shooting Guard 3. Small Forward 4. Power Forward 5.

ติดตามเราตอนนี้เลย คลิก

ตําแหน่งผู้เล่นบาสเกตบอล pantip

31 เมตร) ส่วนผู้เล่นที่สูงที่สุดในประวัติ ดับบลิวเอ็นบีเอ คือ มาร์โก ไดเด็ก (Margo Dydek) สูง 7 ฟุต 2 นิ้ว (2. 18 เมตร) เธอยังสูงกว่า แชคิล โอนีล ด้วยซ้ำ

หลายคนน่าจะเคยเจอปัญหาผู้เล่นหน้าใหม่หลงหน้าที่ของตัวเองเช่น SF ไปยืนรอดังค์ทั้งๆที่ทีมมี C หรือ PF อยู่แล้ว, C ไปยืนวงนอกชู้ต 3 แต้ม ฯลฯ บทความนี้ก็ถือว่าเป็นการจัดทำเพื่อผู้เล่นหน้าใหม่ให้ทำความเข้าใจกับตำแหน่งตัวที่เล่นมากขึ้นละกันครับ ปล.

91 เมตร (6 ฟุต 3 นิ้ว) ส่วนนักกีฬาหญิงมักสูงเกิน 1. 67 เมตร (5 ฟุต 6 นิ้ว) ผู้เล่นตำแหน่งการ์ดซึ่งใช้ทักษะการครองบอลเป็นสำคัญ มักจะเป็นผู้เล่นที่ตัวเล็กที่สุด แต่บางครั้งก็อาจสูงมากเช่นกัน ผู้เล่นตำแหน่งฟอร์เวิร์ดในระดับอาชีพของชายมักสูงถึง 2. 1 เมตร (6 ฟุต 8 นิ้ว) หรือมากกว่านั้น เซ็นเตอร์มักสูงเกิน 2. 16 เมตร (7 ฟุต 1 นิ้ว) ผู้เล่นที่สูงที่สุดเท่าที่เคยเล่นในเอ็นบีเอ ได้แก่ มานูต โบล (Manute Bol) และ จอร์จ มูเรซาน (Gheorghe Muresan) ซึ่งสูง 2. 31 เมตร (7 ฟุต 7 นิ้ว) [8] ปัจจุบันผู้เล่นที่สูงที่สุดในเอ็นบีเอคือ เหยา หมิง สูง 2. 29 เมตร (7 ฟุต 6 นิ้ว) ผู้เล่นที่ตัวเตี้ยที่สุดที่เคยเล่นในเอ็นบีเอคือ มักซี โบกส์ (Muggsy Bogues) ซึ่งสูง 1. 60 เมตร (5 ฟุต 3 นิ้ว) [9] ผู้เล่นตัวไม่สูงบางคนประสบความสำเร็จในการเล่นอาชีพ ตัวอย่างเช่น แอนโทนี เว็บบ์ หรือชื่อเล่น สปัด เว็บบ์ (Anthony "Spud" Webb) ซึ่งสูงเพียง 5 ฟุต 7 นิ้ว (1. 7 เมตร) แต่สามารถกระโดดสูงถึง 42 นิ้ว (1.

เทคนิคการเล่นบาสเกตบอล - เรื่องบาสเกตบอลที่ต้องรู้

  • ตําแหน่งผู้เล่นบาสเกตบอล pantip
  • ตำแหน่งของผู้เล่นบาสเกตบอล | เจตน์สฤษฎิ์ ทองพร้อม
  • บ้านมือสองบางแสนชลบุรี - Trovit

เริ่มจากเท้าควรวางเท้าใดเท้านึงนำเล็กน้อย หรืออาจจะวางเท้าในระดับเดียวกันแต่ห่างออกจากกันก็ได้ 2. ย่อเข่าลงเล็กน้อยใช้มือข้างที่ถนัดจับอยู่ที่ใต้ลูกบาส ส่วนอีกมือก็ช่วยประคองลูก ยกลูกขึ้นเหนือศีรษะ 3. สายตาเล็งไปที่ห่วง หรืออาจจะเล็งไปที่กรอบสี่เหลี่ยมก็ได้ 4. ชูตบาส โดยการส่งแรงจากหัวเข่าขึ้นมา แขนยืนตรงออกไปให้สุด ใช้ข้อมือสะบัดลูกออกไป การกระโดดชูต Jump Shot การกระโดดชูตนั้นเป็นท่าชูตที่ผู้เล่นส่งแรงจากการกระโดดขึ้นมาทำให้สามารถชูตได้ในระยะที่ไกล เหมาะสำหรับการทำแต้ม 3 คะแนน และยังสามารถใช้ในการชูตที่มีผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามเข้ามาขัดขวางได้ 1. ย่อเข่าลงเพื่อเตรียมกระโดดขึ้น มือทั้งสองขัางจับบอลอยู่ในระดับหน้าอก 2. สายตาเล็งไปยังห่วงบาส 3. ยกมือขึ้นเหนือศีรษะ มือข้างที่ถนัดอยู่ใต้ลูกส่วนอีกมือช่วยประคองลูก ศอกและแขนตั้งตรงไม่เอียง 4.

ข้ามไปเนื้อหา จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี ตำแหน่งผู้เล่น บาสเกตบอล พอยต์การ์ด ชู้ตติ้งการ์ด สมอลฟอร์เวิร์ด เพาเวอร์ฟอร์เวิร์ด เซ็นเตอร์ ตำแหน่งอื่น ๆ สวิงแมน พอยท์ฟอร์เวิร์ด เซ็นเตอร์ ( อังกฤษ: center) เป็นผู้เล่นตำแหน่งหนึ่งใน บาสเกตบอล เซ็นเตอร์มักจะเป็นผู้เล่นที่ตัวสูงที่สุดในทีม และถ้าให้ดีต้องมีกล้ามเนื้อเป็นมัดและมีน้ำหนักตัวมากอีกด้วย เซ็นเตอร์ใน เอ็นบีเอ โดยทั่วไปสูง 6 ฟุต 10 นิ้ว (2. 08 เมตร) หรือมากกว่า ในหลาย ๆ กรณี บทบาทหลักของเซ็นเตอร์ คือการเป็นตัวผู้เล่นที่ใหญ่มาก และใช้ข้อได้เปรียบเรื่องขนาดมาทำคะแนนหรือป้องกันในจุดที่ใกล้ห่วง เซ็นเตอร์ที่มีขนาดใหญ่และมีทักษะความสามารถทางกีฬาถือเป็นสมบัติที่มีค่าของทีม แชคิล โอนีล (Shaquille O'Neal) จากทีม ไมอามี ฮีท มีชื่อเสียงทั้งในเรื่องรูปร่างที่มหึมา สูง 7 ฟุต 1 นิ้ว (2. 16 เมตร) และหนักถึง 330 ปอนด์ (150 กิโลกรัม) และยังเคลื่อนไหวใต้แป้นได้อย่างช่ำชอง อีกคนหนึ่งคือ เหยา หมิง (Yao Ming) จากทีม ฮิวส์ตัน รอกเก็ตส์ ซึ่งสูง 7 ฟุต 6 นิ้ว (2. 29 เมตร) ที่มีทั้งความคล่องแคล่ว และความสามารถการชู้ตเป็นต้น ยังคงเป็นเรื่องที่ถกเถียงกันว่าผู้เล่นแบบไหนถึงเป็นเซ็นเตอร์ที่แท้จริง ตัวอย่างหนึ่งก็คือ เบน วอลเลส (Ben Wallace) ซึ่งเล่นได้ดีที่ตำแหน่งเซ็นเตอร์ แต่หลายคนก็เถียงว่าจริง ๆ แล้วเขาคือเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดที่เล่นผิดตำแหน่ง เนื่องจากส่วนสูงเพียง 6 ฟุต 9 นิ้ว (2.

ชายคา ตำแหน่งนี้มักจะถูกกำหนดให้กับผู้เล่นที่ใหญ่กว่าในทีม พวกมันต้องมีความเร็วสูง แม้ว่าจะไม่ได้เร็วเท่ายามและฐานทัพก็ตาม มีลักษณะเป็นตำแหน่งที่มีพื้นที่เปิดกว้างมากขึ้นในสนาม อย่างไรก็ตาม ในบางกรณีสามารถกำหนดตำแหน่งภายในได้ ในเชิงตัวเลข การส่งต่อมักจะเป็นตัวเลข "3" กองหน้าที่ดีต้องมีทักษะดังต่อไปนี้: เกมโต้กลับที่ทรงพลัง เป้าหมายที่ยอดเยี่ยมจากพื้นที่ภายนอก ความสามารถในการดำเนินการอย่างถูกต้อง a ดีดตัวขึ้นทั้งแนวรุกและแนวรับ. ประสิทธิภาพที่ยอดเยี่ยมเมื่อพูดถึงการแข่งขันแบบตัวต่อตัว Pivot-ปีก โดยทั่วไปแล้วผู้เล่นในตำแหน่งนี้จะมีขนาดค่อนข้างใหญ่แต่ก็ไม่ทะลุจุดหมุนในเรื่องนี้ เป็นตำแหน่งที่ ต้องใช้ความคล่องตัวและการประสานงานมาก. การส่งต่อกำลังมีแนวโน้มที่จะเล่นช่วงกลางจากพื้นที่ภายในหรือค่อนข้างใกล้กับขอบ นอกจากนี้ เมื่ออยู่ใกล้ขอบล้อเป็นพิเศษ เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะหันหลังให้กับขอบล้อ กองหน้าที่ดีก็ต้องยิงแม่นและยิงแบบตัวต่อตัวมากด้วยจะได้ไม่มีปัญหา ทะลุทะลวง ฝ่ายตรงข้ามการป้องกัน อีกทางหนึ่งก็ยังเป็นหนึ่งในตำแหน่งที่ต้องใช้ทักษะในการส่งบอลมากที่สุดโดยเฉพาะการโยนโทษหรือจากเสาสูงซึ่งทำให้การส่งกำลังไปข้างหน้าด้วย ผู้เล่นที่อันตรายที่สุดบางคน ความเร็วก็เป็นอีกจุดแข็งของมันด้วย เนื่องจากพวกมันจะต้องสามารถโต้กลับได้อย่างรวดเร็ว เนื่องจากหนึ่งในหน้าที่หลักของตำแหน่งนี้คือ รีบาวน์ทั้งในการป้องกันและการโจมตี.